یک سمت زایشگاه و سمت دیگر گورستان، و میان این دو، نیوکمپ بزرگترین ورزشگاه اروپا، ورزشگاهی به قدمت نیم قرن و به گنجایش ۹۹۷۸۶ نفر. ورزشگاهی که همه ساله شاهد بزرگترین و حساسترین رقابتهای فوتبالی جهان از ال کلاسیکو گرفته تا چمپیونز لیگ است.
شاید همیشه به نیوکمپ ازجنبه فوتبالی نگاه کردهایم، همیشه آنچه توجه ما را جلب کرده، فقط خود این استادیوم بوده است. بهتر است کمی از نیوکمپ فاصله بگیریم، آری از ورزشگاه نیوکمپ خارج میشویم و قدم زنان مسافتی حدودا ۳۵۰ متری را طی میکنیم. بعد از حدود ۵ دقیقه پیاده روی به گورستان ” لِس کورتس” میرسیم. گورستانی که درست در ضلع شمالی نیوکمپ واقع شده است، تنها به فاصله یک خیابان میان آنها.
در گورستان “لِس کورتس” قبرها ردیف به ردیف و در هفت طبقه روی هم چیده شدهاند که نردبانهایی تا ارتفاع آخرین طبقه به این گورها تکیه دادهاند و منتظر جسمهایی تازهاند، درست شبیه به کتابداری که از نردبان بالا میرود تا کتابها را در در قفسهها فوقانی بچیند در گورستان “لِس کورتس” نیز وضع همینگونه است. در این قفسهها ۲۸،۳۹۹ گور در محیطی به مساحت ۳۴،۴۱۷ وجود دارد.
در میان این همه چند تن از بزرگترین بازیکنان بارسلونا خفتهاند. بازیکنانی چون پائولینو آلکانترا که با ۳۶۹ گل به مدت ۸۷ سال برترین گلزن تاریخ باشگاه بارسلونا بود. بازیکنی که پس از بانشستگی، پزشک خیابانهای فقیرنشین باری زینو در محله رامبلاس شده بود.
سزار رودریگوئز که در جدول گلزنان پشت سر مسی و آلکانترا قرار دارد. جوزپ سیمتر، بازیکن و مدیر ورزشی بارسلونا و رئال مادرید. خاویر یوروتیکوچئا، دروازبانی که پس از ۱۱ سال حسرت، قهرمانی لیگ را به همراه بارسلونا به دست آورد تا رادیو کاتالا فریاد “دوستت داریم یوروتی” را سر دهد.