در ایران مشغول شدن جوانان در رشته ورزشی خاص بیشتر بر پایه سنتها، آرزوها و علایق فردی استوار است و به محبوبیت آن ورزش، فشار والدین، تخصص معلمان مدارس و فراهم بودن امکانات ورزش مورد نظر بستگی دارد. استعداد یابی ورزشی در کشور ایران هنوز به صورت کاملا سنتی و با استفاده از مشاهده میدانی انجام می گیرد. بسیاری از نویسندگان از روشهای سنتی استعداد یابی به عنوان انتخاب طبیعی نام برده اند که شناسایی در آنها به طور معمول بر افرادی متمرکز است که قبلا به طور جدی به یک ورزش مشغول شده اند.
با این حال تلاشهایی جهت تدوین شاخص هایی برای استعداد یابی در رشته های مختلف صورت گرفته است. در دهه های اخیر، فوتبال به صنعتی چند میلیارد دلاری تبدیل شده است و طبق آمار فدراسیون فوتبال بیشتر از ۲۰۰ میلیون فوتبالیست فعال در سراسر جهان وجود دارد. با وجود چنین پتانسیل بالایی، این ورزش پرطرفدار به توجه بسیاری نیاز دارد تا شرایط رشد و توسعه افراد مستعد بوسیله برنامه های مدون استعداد یابی میسر گردد ؛ تحقیقات کلی حول استعداد یابی فوتبال انجام گرفته است. بگوویچ در تحلیل ابعاد توانایی بازیکنان فوتبال و ملاك انتخاب آنها دریافت که باید به آن دسته از توانایی ها ارجحیت داده شود که به عوامل ارثی مرتبط می باشند. عواملی همچون استعداد برای بازی فوتبال، ملاک های سرعت و قدرت انفجاری، هماهنگی و دقت، توانایی کارکردی، ملاک های روانی و اجتماعی و سایر ملاک ها، روابط حرفه ای و شیوه زندگی.
گورمن پنج عامل تکنیکی، تاکتیکی، آمادگی جسمانی، شیوه زندگی و روانی را به عنوان عوامل استعداد یابی در بازیکنان فوتبال معرفی کرد. علاوه بر این، از سرعت به عنوان یک کیفیت و ویژگی ضروری که موجب تمایز بازیکنان بزرگ از بازیکنان خوب می شود یاد کردند و اگر بازیکنی فاقد سرعت باشد، بهتر است این بازیکن دارای تکنیک فوق العاده و استثنایی در پاس دادن، دریافت کردن و دریبل کردن توپ باشد. بازیکنان مستعد دارای مسئولیت پذیری، تعهد و اعتماد به نفس بیشتری هستند و از افسردگی کمتری برخوردار هستند. توماس ریلی در پژوهشی تحت عنوان “شاخص های آنتروپومتریک، فیزیولوژیک برای انتخاب بازیکنان فوتبال” اظهار داشتند که بازیکنان فوتبال با قد بلندتر برای دفاع میانی مناسب اند و همچنین توانایی هوازی برای بازیکنان کناری، میانی زمین و دفاع کناری به ترتیب از اهمیت بیشتری برخوردار است.
در هلند از فرمولی به نام TIPS، که شامل ویژگی های تکنیک ،سرعت، هوش ، زیرکی و شخصیت است، برای استعداد یابی بازیکنان فوتبال استفاده می کنند. در پژوهشی تحت عنوان “دانش مربیگری برای شناسایی استعدادهای فوتبال” دریافتند که شاخص های فیژیولوژیک، تکنیک، روانشناسی و کیفیت بازی شاخص های مهم و مناسبی برای انتخاب بازیکنان فوتبال است. از شاخص فیزیولوژیک سرعت دویدن، از شاخص تکنیکی کنترل توپ و از شاخص روانشناسی میل به پیروزی برای جدا کردن بازیکنان فوتبال از بازیکنانی که استعداد کمتری دارند مناسب می دانند. شاخص مهارت تکنیک انفرادی که شامل توانایی انجام حرکات ظریف و تخصصی فوتبال می گردد، مهمترین معیار قابل توجه جهت استعداد یابی در فوتبال از نظر مدرسان ایرانی کنفدراسیون فوتبال آسیا(AFC) است.
با این حال باید توجه نمود تنها عامل مهارت تکنیک انفرادی نمی تواند موفقیت مقوله استعداد یابی در فوتبال را تعیین کند بلکه مجموع این شاخص ها می تواند اثربخشی فرآیند استعداد یابی در فوتبال را تضمین کند. همچنین از بین زیر شاخص های معیار مهارتی تکنیک انفرادی، کنترل توپ از درجه اهمیت بیشتری برای استعداد یابی در فوتبال برخوردار بود. کنترل توپ عبارت است از توانایی کنترل کردن توپ در شرایط مختلف به طوری که توپ در اختیار بازیکن باشد.آکادمی فوتبال کتاب با متد نوین بر گرفته از مطالعه تطبیقی و چندین مدل اروپایی موفق در دنیا بر اساس حصول نتیجه از فشار ،تکرار و مدت تمرین فعالیت می کند .
در واقع سازمانهای متولی و مربیان جهت استعداد یابی بازیکنان فوتبال باید توجه ویژه ای به شاخص مهارت تکنیک انفرادی که شامل (کنترل توپ، پاس دادن و نفوذ، دریبل زدن، شوت زدن، زدن ضربه ایستگاهی) است، نمایند که این امر در آکادمی کتاب زیر نظر متخصصین فوتبال به صورت کاملا تخصصی مبنی بر ساعت ها برنامه ریزی اجرایی می گردد .